Hoe komen we bij zinnen na verlies? In A MA ZON EN is het leed al geleden en treffen we geen Amazones maar alleen een gids die met ons een ondergrondse ruimte zal betreden. In een persoonlijk audiolandschap tasten stem en lichaam af hoe de rouw aan te gaan en de liefde te eren.
Oxygen Debt is een filosofische spinningles van Werkplaats van de Woestijne, waarbij je samen met andere toeschouwers de grenzen van je eigen lichaam verkent. Terwijl je beweegt en de zuurstofschuld in je spieren toeneemt, sta je stil bij wat er op dat moment in je lijf gebeurt. Hoe klopt je hart, waar stroomt het bloed heen, hoe trekken je spieren samen, wat is ademen? Durven we ons lichaam ook te zien als een herinnering aan onze tijdelijkheid?
La Loba is een opera- en oerduet, een dialoog voor twee hoge zangstemmen. Een partituur voor stem en licht, een ruimte waarin twee lijven een nieuwe aria zoeken, tussen vibrato en huilen in. Een manifest voor fluïditeit van mannelijkheid en vrouwelijkheid, van mens en dier, van tenor en sopraan. La Loba is een compositie gezongen boven botten die ooit verloren waren, teruggevonden, en door het lied herrijzen als een huilende wolf.
De moeders van St. Radicale Gezelligheid werden werkloos. De ene moeder werd boventallig verklaard, de andere werd na dertig jaar plots ontslagen. In De wereld heeft ons failliet verklaard ontleden ze het fenomeen werk en zoeken ze een manier om met verlies om te gaan. Alle vier verlangen ze naar een radicale verandering in het arbeidsklimaat. De dochters broeden ook op wraak…
In Weird Tales dalen Mats Vandroogenbroeck, Nona Demey Gallagher en Timo Sterckx — oprichters van het theatercollectief Krapp — samen met actrice Greet Jacobs af in de slijmerige spelonken van de horrorgeschiedenis, op zoek naar oude en eigentijdse griezelverhalen. In het halfduister van die smalle vochtige kamers naaien ze persoonlijke nachtmerries, collectieve angsten en horrorclichés aan elkaar, in de hoop een monsterlijke voorstelling te creëren.
“Heremetijd, na al die tijd, door Gerritje weer verleid.”
Zoete Lieve Gerritje is klaar voor een comeback. In muziektheatervoorstelling Zoete Lieve Gerritje zoekt Teletext naar de wortels van het Bossche volksliedje. Wie was die mysterieuze figuur Gerritje, en waarom wordt ze al eeuwen door ons bezongen? Waar staat ze voor? Een verzameling van Bosschenaren en kunstenaars voorziet het roestige stadssymbool van een update.
THIS APPEAR is een muzikale en beeldende ervaring over vergankelijkheid. Een contemplatieve performance over het opkomen en het afgaan. Theatermakers Doris Vervuurt en Marthe Koning werpen in het hier en nu een blik op ons tijdelijke bestaan. Ons lichaam vergaat tot stof, ontbindt zich tot triljoenen losse deeltjes om uiteindelijk opgepikt te worden door de eerste de beste windvlaag en wervelend terug de ruimte in te verdwijnen. Wat blijft er van ons over?
Ooit kwam Etuwe Bright Junior naar Europa om zijn voetbalcarrière uit te bouwen. Nu werkt hij zonder diploma in een fabriek. In Look On The Bright Side onderzoekt Junior zijn eigen droom: het sterrendom. Zijn schijnbaar absurde poging om een ster te worden, biedt een blik achter de schermen van de roem. Welke mechanismen in onze maatschappij bepalen wie ‘het maakt’? En onder welke omstandigheden?
In onrustige tijden voelt het geruststellend te kunnen zeggen dat we stevige grond onder onze voeten hebben. Wanneer de grond onder de voeten vandaan geslagen wordt, wankelt het zelfbeeld. In Transmute, het eerste groepswerk van choreografe Sabine Molenaar, wordt bekende bodem opeens drijfzand en zakken we langzaam weg in een onbekende, wonderlijk onalledaagse wereld.
Onder de naam Sandman maakt Sabine beeldrijke dansvoorstellingen waarin de associatieve logica van het dromen regeert.
FASE is een korte interventie in de publieke ruimte, waarin je uitgenodigd wordt om samen een denkbeeldige ruimte te creëren. Drie performers verkennen met hun lichamen mechanismes en systemen, van tastbare structuren tot ecosystemen en samenlevingen. Wat betekent het om ergens onderdeel van te zijn? Hoe leven wij samen?
Speciaal voor Expeditie Cement delen Rita Hoofwijk en Hannah Loewenthal Being Here for You als 'gedrukte voorstelling'. Hiermee nemen ze je mee op enkele van de reizen die zij zelf het afgelopen jaar voor en door elkaar hebben gemaakt. Tegelijkertijd is het een verzameling postkaarten om zelf te houden of om een ander mee uit te nodigen er(gens) voor jou te zijn.
Er zijn twee sets van Being Here for You. De eerste set bestaat uit kaarten met verzoeken van Rita en reacties van Hannah. In de tweede set is het andersom en komen de verzoeken uit Zuid-Afrika, naar hier.
A Way of Seeing van Rita Hoofwijk vormt een onderzoek naar de context van het kunstbezoek. Hoe kwam een bezoeker er terecht, hoe gaat iemand er vandaan?
Ongepland vergezelt Rita een toeschouwer bij het bezoeken van enkele voorstellingen op Expeditie Cement. Deze ontmoetingen resulteren in teksten, die niet gaan over waarnaar gekeken wordt, maar over de manier waarop.
Verborgen in de Stille Oceaan ligt het kleine eiland Nauru, ooit Pleasant Island genoemd. Vandaag de dag is alle natuurlijke rijkdom uitgeput en is het eiland het toneel van vluchtelingenkampen. Documentair-theatermakers Silke Huysmans en Hannes Dereere gaan, aan de hand van interviews en gesprekken die ze op het eiland opnamen, op zoek naar een perspectief. Welke vooruitzichten blijven er over op een plek die ecologisch en economisch te gronde werd gericht?
In om de hoek woont een struik brengen theatermakers Sonja van Ojen en Hendrik Kegels een miniatuurstad tot leven. Het publiek zit rondom hun zelfgebouwde maquette en is getuige van een woordeloos schouwspel. De dag breekt aan, een vuilnisbak waait om, een plastic zakje verstrikt zich in de takken van een boom, de krokussen gaan open en... Huh? Vliegt daar nou zomaar een huis de lucht in?
In Between is een solo van choreograaf en danser Evangelos Biskas V, waarin hij werkt met het absurde en irrationele karakter van zijn eigen dromen. Hij gebruikt de droombeelden, stemmingen en intenties om zijn intuïtieve en instinctieve fysieke benadering van dans te sturen en vorm te geven. Experimentele hiphop, hedendaagse dans en improvisatie worden met elkaar vermengd, waardoor een authentieke bewegingstaal ontwikkeld wordt.
Je stapt een witverlichte tunnel binnen. Terwijl je naar voren beweegt, begint de wind te waaien. De storm steekt op, raakt je aan, omgeeft je. Tot er niets anders is dan de chaos en jij.
De installatie White Noise geeft je de kans om jezelf onder te dompelen in een overweldigende sensorische beleving, die je uitnodigt om jouw eigen plek in een eindeloosheid van chaos te verkennen.
In de nieuwe editie van BLOK Cement willen we de begrippen crisis en weerbaarheid centraal stellen. We spreken namelijk vaak van en over een crisis, bijvoorbeeld over een economische crisis, een politieke crisis, een artistieke crisis, een coronacrisis. En net zo vaak over het drama dat een crisis kennelijk veroorzaakt.
Binnen het traject Impact&Makerschap onderzoekt Festival Cement samen met makers én publiek wat de impact van het werk van jonge makers op de toeschouwer kan zijn. We doen dit omdat we het belangrijk vinden om een uitspraak te doen over wat kunst bewerkstelligt bij mensen in onze samenleving. Het is ook van belang voor (jonge) kunstenaars in ontwikkeling om via onderzoek inzicht te krijgen in hoe hun werk (collectief) beleefd wordt.
MAAK is het splinternieuwe magazine van Festival Cement. Het is een feestelijk festival op papier; een bundeling van achtergrondverhalen, interviews, maakprocessen, brieven en beelden. MAAK vervangt daarmee het Makersboek, met aanstekelijke inhoud in een fris formaat.
Je kan MAAK straks op het festival overal vinden, oppakken en meenemen.
We nodigen u uit aan tafel! Schuif aan terwijl Menzo samen met de toeschouwers een kleine, poëtische wereld bouwt om in te verdwalen. De magie van spelen met de dingen die er zijn en plots iets nieuws zien. Onduidelijke Correspondenties van Menzo Kircz is een zoektocht naar taal en een gezamenlijke ruimte. Een gesprek met de dingen. Een theatervoorstelling ter grootte van een tafeloppervlak.
Let op: bij deze voorstelling zit je dicht bij elkaar, rondom een tafel. Daarom is deze voorstelling enkel te bezoeken samen met je huishouden. Je kunt een ticket kopen voor 2 personen, of voor 3 personen of meer (met een maximum van 10).
“The main thing is this, when you get up in the morning, you must take your heart in your two hands. You must do this every morning.” - Grace Paley - Maar hoe doe je dat, je hart vasthouden? En: hoe laten we het ook weer los?
In het kader van het werk Oxygen Debt schreef Bart van de Woestijne voor Expeditie Cement deze papieren denkoefening voor jezelf of voor iemand anders, om ons eraan te herinneren dat we ons lijf maar één keer zijn.
In Solidaire Ochtenden wordt er gesproken over solidariteit in de podiumkunsten. Dries Himpe en Fransien van der Putt gaan in gesprek met jonge makers op het festival over steun krijgen en een toeverlaat zijn. Solidaire Ochtenden is een festivalpodcast en wordt in samenwerking met Theater aan Zee, KONVOOI en De Brakke Grond ontwikkeld.
Op 21 en 22 augustus nemen we tijdens Expeditie Cement twee afleveringen op.
Om de verbinding tussen jongeren en cultureel aanbod in 's-Hertogenbosch te verstevigen, organiseert Festival Cement tijdens Theaterfestival Bouelvard een pilot voor jongeren. In het verlengde daarvan, wordt ook een werksessie opgezet.
