<< PAK JE KORTING MET ONZE PAS >>

In MEN. bevraagt BOG. de mening en de mogelijkheid om het met elkaar (on)eens te zijn. MEN. staat voor mensen, voor wat men vindt. MEN. onderzoekt de menselijke mening.  

Nobody Home is een ontroerend, kritisch en humoristisch portret van een jonge generatie gevluchte theatermakers die in het theater hun thuis proberen te vinden.

Vijf deelnemers gaan, al dan niet geblinddoekt, de confrontatie met hun angsten aan in een geprepareerde ruimte. Wie zal de groep als eerste verlaten, bevrijd van alle angst? Een krampachtig spel, met hoge emotionele en fysieke inzet, in gekleurde tenues.

RO-BOT speelt zich af in een toekomstige wereld waar drones en andere apparaten het leven beheersen. Dat maakt alles makkelijk en comfortabel, maar wat is het offer voor de omarming van deze machine-wereld? Met grote overgave gooien de spelers hun grilligheid in de strijd tegen de geautomatiseerde omgeving.

In een schimmige tussenwereld biedt een man moedig weerstand aan de dood. Maar wat als hij eraan toegeeft? In een ongebruikelijke cocktail van urban, performance en hedendaagse dans grijpen geest en lichaam in elkaar. Miotto maakte deze solo speciaal voor de meervoudig wereldkampioen breakdance Menno van Gorp.

Selfiefy Myself is een live installatie voor een performer, een flatscreen en voorbijgangers. Gedurende vier uur zie je de werkelijkheid binnen en buiten het scherm veranderen. Je kunt de installatie op verschillende tijden bezoeken, van alle kanten bekijken en meermaals terugkomen.

iNcorporeality is een nomadische performance voor acht iPads en lichamen. De iPad wordt een kruk, infuus of prothese.

Op Festival Cement gaat Lisah Roezemoes maken. Ze neemt jullie mee naar de wereld van het onderbewuste. Met een vraag, een voorproefje of wat onverwachte nachtrust.

3luik van een Twijfelaar vormt het sluitstuk van Maarten Westra Hoekzema's zoektocht. Hij gaat de uitdaging aan om het publiek driemaal van denkrichting te doen veranderen. De onheilsprofeet, de verleidingscoach en de prediker komen samen.

Met de lijdensweg van de gecensureerde Iraanse cineast Jafar Panahi in het achterhoofd onderzoekt acteur Thomas Janssens wat het met een mens doet als zijn stem in de kiem wordt gesmoord. 

Een vierkant met tientallen metronomen markeert het speelvlak. In het midden staat een piramidevormig frame met daarin een reusachtige pendule. Gemanipuleerd door Nick worden beeld, beweging, geluid en langzaam intredende stilte een magische performance. De tijd wordt heel even gevangen.

INSLAG focust op de impact van een hersenbloeding. Nina en Marijke proberen dichter bij het moment van ‘inslag’ te komen. In een ingenieus doolhof als decor verbeelden ze wat er gebeurt als je plots je grip op de werkelijkheid verliest.

Een serie hopeloze pogingen om iets te bereiken. Het lukt telkens net niet, door de transformatie van het object of het falen van het individu. TO BREAK is een levend geworden beeldende installatie met een onvermijdelijk einde.

Een inkijk in een droomachtig universum van een herkenbaar, maar anoniem wezen. De vele facetten van intimiteit vormen de leidraad. Wat betekent intimiteit voor je lichaam en zelfbeeld? Wat als jou intimiteit botst met die van een ander? 

In Victoria geeft Sanne de ruimte aan tragische strevers. Een man en een vrouw zijn tot elkaar, de ruimte en het publiek veroordeeld. Zij verlangen hartstochtelijk naar precies datgene wat ze niet hebben. 

Vijf performers bevinden zich in de museale ruimte. De toerist, de kenner, de zaalwacht en de kunstenaar vinden hun plek. Samen met de performers verschuift de kijker zijn blik van de ruimte en de kunstwerken naar de ademende mens.

Architectuur en theater komen samen in dit Doe-het-zelf-theaterstuk. Het onderscheid tussen toeschouwer en acteur verdwijnt zo veel mogelijk. Het publiek leest met en voor elkaar het script bestaande uit voorleesteksten, instructies en plattegronden.