Elianne van Elderen

Coronagedicht

Gedicht bij Festival Cement in Isolement wegens het Corona-virus       
Elianne van Elderen

 

manieren om gerust te stellen

1.
iemand vertelde me dat
moederzeeotters, wanneer ze op jacht gaan,
lucht in de vacht van hun jongen blazen
zodat ze blijven drijven tot zij weer terug is

2.
we meten hoe goed we alleen kunnen zijn
door een lijst te maken van alle dingen
die we niet hebben gemist
na een aantal dagen probeer je voor het eerst
met de donshaartjes van een perzik
een aanraking na te bootsen

3.

er zit iets geruststellends in cement
volgens wikipedia een bindmiddel,
dat voornamelijk bestaat
uit calciumwaterstofsilicaat,
dat je in elke vorm kan gieten
en toch een stabiele massa vormt

er zit iets geruststellends in die keer
dat we onze tenen in de lente drukten
in het natte beton van een onlangs gegoten fietspad
en de afdrukken die achterbleven
ons leerden dat je op meerdere manieren
op een plek kan zijn

4.
de afwezigheid van iets is niet erg
het is meer het niet weten wanneer het weer terug zal zijn
dat we dit keer geen adventskalenders op het aanrecht kunnen zetten
en elke dag een genummerd vakje open mogen maken
met daarin een zacht melkchocolaatje gegoten in een figuurtje
waarvan niemand precies weet wat het voorstelt
dat we de dagen nu alleen maar op kunnen tellen
dat niemand weet hoelang we iets wachten mogen noemen

5.
we verzinnen nieuwe manieren
om te laten weten dat we er nog zijn en
dat er iets is waar we het straks over kunnen hebben
wanneer alles voorbij is en
we lang genoeg gedreven hebben en weer samen
de luchtbelletjes uit onze vacht kunnen halen
en onze tenen naast elkaar
in een fietspad mogen drukken