Een dialoog tussen een ondernemer, twee filosofen en een antropoloog
Dagelijks verschijnt op Festival Cement het Podium van Papier, een uitgave vol treffende beelden, rake verhalen en vlammende betogen, gecoördineerd door Nuno Blijboom. Op onregelmatige basis geven we hier online een inkijkje.
Naar aanleiding van hun voorstelling #3 Relay schreven dramaturg Lennert Boots en theatermaker/actrice Carine van Bruggen (beiden van collectief playField.) een dialoog tussen een ondernemer, twee filosofen en een antropoloog.
Victor: Zullen we maar beginnen met de check-in?
Elon: Slaan we die niet over vandaag? We hebben nog zoveel te doen.
Victor: 10 uur check-in. Daar hecht ik waarde aan. Het is een overgangsritueel om de dag te beginnen. Anders heb ik het gevoel dat ik niet echt hier ben.
Elon. Oké. Laten we maar beginnen.
Yuval: Wie begint er?
Elon: Ik. Ja. Vier uur geslapen. Was genoeg. Hier. Op de bank.
Yuval: Alweer?
Elon: Ligt prima.
Yuval: Elon. Je moet beter voor jezelf zorgen.
Elon: Wacht. Ik ben nog bezig met mijn check-in.
Yuval: Sorry
Elon: Goed. Dus. Goed geslapen. Lang gewerkt nog. Veel nagedacht. Moeilijk moeilijk moeilijk. Theater. Ik heb een paar nieuwe teksten geschreven die ik graag wil voorleggen.
Yuval: Oké.
Victor: Maar wacht, we moeten eerst de check-in afmaken.
Elon: Oh ja. Juist. Ik heb er zin in. Interessant. Ben heel benieuwd. I love you guys. Check in.
Victor: Oké. Welkom Elon. Yuval?
Yuval: Eerst en vooral wil ik zeggen dat ik het gisteren een heel interessante dag vond. We zijn interessant geëindigd. Mind-blowing. Een epifanie durf ik het wel te noemen. Die wil ik absoluut verwerken in de voorstelling.
Elon: Waar blijft Giorgio?
Victor: Wacht. Ik was gistermiddag al naar huis. Ik heb de epifanie gemist.
Yuval: Gesteld dat AI er komt,
Elon: Dat kun je dus niet zeggen.
Yuval: Wat?
Elon: Gesteld dat. Artificiële Intelligentie komt er. Dat is zo. Daar is geen ontkomen aan. AI zal er komen. En dat duurt niet zo lang meer. Ik heb geen idee hoe het eruit komt te zien, maar either way, we're not going to control it. We're creating a God.
Yuval: Dus: we better make sure it's a God we can live with.
Victor: Goede quote. Die moet er in.
Elon: Maar het probleem is: We kunnen geen God maken 'to live with'. Als we een God maken gaat er helemaal geen sprake zijn van ‘samenleven met’. Die God zal ons zien zoals wij nu naar mieren kijken. We hebben er geen last van, we willen ze geen pijn doen. Ik heb persoonlijk niks tegen mieren, maar op het moment dat er een mierenhoop in de weg staat op de plek waar ik een zwembad wil laten bouwen, maai ik die mierenhoop gewoon aan de kant. Exit mierenhoop. Als we een God creëren maken we mieren van onszelf.
Victor: Dat wil ik echt niet vertellen met onze voorstelling. Dat vind ik veel te fatalistisch. Alarmistisch ook.
Elon: Voordat AI slimmer wordt dan wij, moeten wij zorgen dat wij zijn samengesmolten met die AI. Dat is de enige oplossing. If you can’t beat it, join it.
Yuval: En op het moment dat we samensmelten met AI zullen we in een klap een miljoen keer intelligenter zijn. Een grotere evolutie hebben we nog niet meegemaakt. We zullen een transhuman worden. Met een supercognitie, verlengde levensduur en ongekende macht.
Elon: Een Übermensch.
Victor: Hè, gadver.
Yuval: Dus we kunnen beter nu al gaan nadenken over wat voor soort mens we dan willen worden. De Homo Sapiens behoort in de toekomst tot het verleden. Tot het museum van lang vervlogen dagen.
Victor: En 'beat it' kan al niet meer, zeg jij?
Elon: Dat is te laat. Dan zouden we er de stekker uit moeten trekken. Allemaal, nu, overal. I tried to convince people. Slow down. Regulate. It was futile. I tried for years. Nobody
listened.
Victor: Dus mijn enige keuze is: join it?
Yuval: Of word een mier. Een achterhaald, machteloos, ondergeschikt wezen. Een zielige zombie. Een Homo Sacer.
Giorgio: Goedemorgen. Sorry dat ik te laat ben.
Yuval: Typisch.
Giorgio: Zijn jullie al ingecheckt?
Victor: We zijn nog bezig. Maar we zitten al met één been in de volgende fase. Dat is typisch aan rituelen. We zweven ergens in het midden, we zitten ergens ertussenin. Yuval: We zitten bij de epifanie van gisteren.
Giorgio: Goed. Ik heb nog zitten denken. Ik vlieg er maar meteen in, hè. Of we nu superkrachten krijgen, of ons brein uploaden op een gigantisch netwerk, of als een zwerm nanobots helemaal los van ons menselijk lichaam komen: uiteindelijk blijven we bestaan bij gratie van de technologie, en zijn we dus nooit helemaal mens, worden we juist steeds minder mens. Dat wil ik niet. Ik blijf liever gewoon lichaam: beperkt, sterfelijk, nutteloos. Liever de bug dan een computerextension.
Victor: Check-in?
Giorgio: Uh. Ja. Check-in.
Victor: Welkom.
Elon: Liever slaaf van de AI?
Giorgio: Nee, weg van de AI. In geen relatie staand tot de AI. Op zichzelf bestaand. Los van alles.
Victor: Dood?
Giorgio: Nee! Eindelijk echt levend!. Victor bladert door zijn aantekeningen. Elon checkt zijn telefoon.
Yuval: Maar om mijn check-in nog even af te maken, ik vond de scène die we gisteren geïmproviseerd hebben, waarin jij die twee stofzuigers elkaars stofzuigerzak liet leegzuigen, echt heel goed. Daarop doorgaan vandaag?