Een week lang werkten makers uit verschillende disciplines samen aan hun eigen onderzoeken. Iedere dag nam één iemand de rest mee in hun eigen onderzoek of vraagstelling. Een uitgelezen kans om vanuit die verschillende disciplines juist andere werkmethodes, nieuwe zienswijzen en zeker ook elkaar te ontdekken. Dit was de Werfplaats door de ogen van de makers.
Frederico Araujo is een Braziliaanse acteur met een passie voor theater en woont sinds 2020 in België. Hij is afgestudeerd in Theaterregie aan het RITCS en tourt nu met de voorstelling 'Antigone in de Amazone'/ Milo Rau-NTGent. Momenteel onderzoekt hij hoe ik een toneelstuk kan maken voor en met zijn moeder.
Tijdens de Werfplaats onderzocht Frederico hoe een bal je artistieke praktijk kan beïnvloeden, hoe biografische herinneringen voorstellingsmateriaal kunnen worden en hoe je relatie met je moeder is (was?).
Anne maakte naar aanleiding van de dag die Frederico organiseerde het volgende.
Anne Meffert is een theater- en (audio)documentairemaker, in 2021 afgestudeerd aan de Regie-opleiding aan de Toneelacademie in Maastricht. Voor Anne geldt: hoe gekker de wereld, des te bruikbaarder voor kunst. Lelijkheid. Het Heelal. Taboes, eerlijkheid. Hoe banger, hoe beter. Veel angst kent ze niet. Geluk gehad. Ontregeling. Ja graag.
Annes deed onderzoek naar niet voor de hand liggende combinaties. Ze was benieuwd welke originele onderwerpen, metaforen, beelden daaruit kunnen ontstaan. Bijvoorbeeld: wolken en ouderdom. Wat is de langstlevende wolk? Of wat hebben fietssleutels en god met elkaar te maken? Hoe zouden koorballen een moestuin inrichten?
Roos schreef naar aanleiding van Annes onderzoek het volgende.
Roos Bottinga (25, Amsterdam) is twee jaar geleden afgestudeerd aan de Arnhemse Toneelschool. Sindsdien is ze werkzaam als actrice, theatermaker en toneelschrijver. Afgelopen seizoen heeft ze haar debuut gemaakt als theatermaker met haar voorstelling 'k heb gezongen op mijn moeders begrafenis (en andere dingen waarop je trots kunt zijn)'. Momenteel is ze aan het schrijven aan haar eerste toneelstuk voor het Bellevue en het Nationaal Theater met als werktitel: 'Wie was er eerst'.
Het toneelstuk dat Roos aan het schrijven is, speelt zich af in een wereld waarin een kip een toneelstuk heeft geschreven. Dieren hebben namelijk verbeeldingskracht en als je je iets kan voorstellen, kan je kunst maken, dacht ze zo. Maar hoe klinkt dat toneelstuk? Hoe klinkt het toneelstuk van een kip? Daar wilde Roos met haar mede Werfplaatsmakers een goeie gooi naar doen.
Charlotte deed de volgende gooi.
Charlotte Gillain studeerde in 2021 af aan de Mime opleiding in Amsterdam en werkt sindsdien als fysieke speler en maker. Als maker raakt ze geïntrigeerd door transformatie. Haar werk kenmerkt zich vaak als fysiek, atmosferisch, ambigue en onderhuids. Met oog op experiment heeft ze als maker een voorliefde voor technologie en film.
Op dit moment doet Charlotte onderzoek naar de ambiguïteit van herinneringen en de beperkte controle die we hebben over hoe we ons leven opslaan. Tijdens de Werfplaats focuste ze zich op het uitwisselen van hoe we een herinnering beleven en hoe we ons lichaam kunnen inzetten om deze vraag te verkennen.
Cesar schreef naar aanleiding van Roos' onderzoek het volgende.
Cesar Vromman studeerde onlangs af aan KASK DRAMA in Gent en heeft een gevarieerde set vaardigheden ontwikkeld als performer en maker. Cesar wordt gedreven door een nieuwsgierigheid om verschillende artistieke media te verkennen en naast elkaar te zetten. Hoewel zijn voornaamste expertise geworteld is in theater, houdt hij zich ook bezig met schrijven en beeldende kunst, in het bijzonder met de creatie van video-installaties. Momenteel werkt hij parttime bij TransfoCollect in Brussel, mijn geboortestad, waar ik ook op meerdere fronten actief ben als militant.
Cesars praktijk draait om de vraag naar het terugwinnen van digitale technologie binnen een progressieve, politieke, artistieke en filosofische context. Tijdens de Werfplaats onderzocht hij hoe de taal die in chatberichten wordt gebruikt en de digitale context van deze gesprekken onze emotionele en dus politieke staat van zijn beïnvloeden.
Naar aanleiding van die vraag verbeeldde Frederico de dag als volgt.
